عکس های بسیار جالبی از روز های اولیه هوانوردی، دهه های 1890، 1930 - فدایی داری

به گزارش فدایی داری، در اواخر قرن 19 و اوایل قرن 20، دنیا شاهد تغییر ژرفی در فناوری شد. رویاپردازانی مانند برادران رایت، اتو لیلینتال و آلبرتو سانتوس-دومونت که با میل سیری ناپذیر برای تسخیر قلمرو های ناشناخته پرواز می کوشیدند، با جسارت و عزم تزلزل ناپذیر داستان پرواز را آغاز کردند. عکس های این نوشته، نگاهی است نادر به روز های اولیه هوانوردی.

میل بشر برای صعود به آسمان را می توان در تمدن های باستانی جستجو کرد. اسطوره ها سراسر دنیا سرشار از داستان هایی از خدایان، قهرمانان و موجودات افسانه ای است که قادر به پرواز هستند.

این افسانه ها و داستان های اولیه به عنوان منبع الهامی برای نسل های آینده عمل کردند و بذر رویای پرواز را در فکر انسان کاشتند.

اواخر قرن 18 آغاز عصر بالن بود. در سال 1783، برادران مونتگولفیه، ژوزف میشل و ژاک اتین، اولین پرواز سرنشین دار را با بالون هوای گرم انجام دادند.

اختراع آن ها توجه دنیا را جلب کرد و راه را برای آزمایشات و پیشرفت های بیشتر در فناوری هوایی هموار کرد.

عمل اسلیو معده

رزرو هتل

خرید ساک پارچه ای

پرواز با بالون به یک نمایش محبوب تبدیل شد، اما محدودیت های آن از نظر کنترل و نیروی محرکه، جست وجو برای شکل عملی تری از پرواز را برانگیخت.

لحظه مهم در تاریخ هوانوردی در 17 دسامبر 1903 فرا رسید، زمانی که ارویل و ویلبر رایت با رایت فلایر خود در کیتی هاوک کارولینای شمالی به پرواز نیرومند دست یافتند. دستاورد پیشگامانه آن ها نقطه عطفی در تاریخ بشریت بود، زیرا آن ها اسرار پرواز کنترل شده و پایدارتر در هوا را کشف مرده بودند.

اورویل و ویلبر رایت، دو برادر اهل دیتون اوهایو، از دوران کودکی مجذوب مفهوم پرواز بودند. آن ها خوانندگان یمشتاق بودند و آثار پیشگامان هوانوردی، مانند اتو لیلینتال و اکتاو شانوت را که آزمایشاتی با گلایدر انجام داده بودند، مطالعه کردند.

با این حال، برادران رایت دریافتند که برای دستیابی به پرواز کنترل شده واقعی، باید یک وسیله رانش قابل اعتماد ایجاد نمایند. آن ها به طور دقیق در خصوص جنبه های مختلف پرواز، از جمله طراحی بال، آیرودینامیک و مکانیسم های کنترل، تحقیق و آزمایش کردند.

یکی از چالش های کلیدی که آن ها با آن روبرو بودند، توسعه یک پیشرانه با وزن کم برای بلند کردن هواپیما از روی زمین و در عین حال به میزان کافی قدرتمند برای حفظ پرواز بود.

برای برطرف این مشکل، برادران رایت موتور احتراق داخلی سبک وزن خود را طراحی و ساختند که 12 اسب بخار نیرو فراوری می کرد. برادران رایت پس از تکمیل موتور سفارشی خود، بر توسعه بدنه هوا و سیستم کنترل مناسب تمرکز کردند.

هواپیمای دوباله آنها طول بال 12.3 متر و وزن کل 340 کیلوگرم داشت. بال ها دارای یک عنصر طراحی منحصر به فرد به نام خمش بال بودند که امکان کنترل جانبی و ثبات را فراهم می کرد.

در آن روز تاریخی در دسامبر 1903، با باد شدیدی که به بلند شدن آن ها یاری می کرد، ارویل رایت در سر جای خود در بال پایینی فلایر نشست و برای اولین کوشش برای پرواز با موتور آماده شد.

با افزایش ناگهانی قدرت، هواپیما آغاز به غلتیدن از ریل چوبی کرد که به عنوان مسیر پرتاب عمل می کرد. با بلند شدن هواپیما، اورویل به طرز ماهرانه ای کنترل های خمش بال را برای حفظ تعادل و کنترل هواپیما تنظیم می کرد.

این پرواز تنها 12 ثانیه طول کشید و مسافتی در حدود 36.5 متر را طی شد. این مسیر اگرچه کوتاه بود، اما این دستاورد پیشگامانه نشان داد که پرواز با موتور واقعاً امکان پذیر است.

در طول روز، برادران رایت سه پرواز اضافی را انجام دادند که طولانی ترین پرواز 260 متر در عرض 59 ثانیه بود.

در پی برادران رایت، اوایل قرن بیستم شاهد انبوهی از فعالیت های هوانوردی بود زیرا پیشگامان در سراسر دنیا در پی پیشرفت بیشتر در این زمینه بودند.

طلوع هوانوردی را به عنوان یک روش عملی حمل و نقل آغاز شده بود. و امکانات نوی را برای اکتشاف، ارتباطات و تجارت باز کرد.

در فرانسه، آلبرتو سانتوس-دومونت، پیشگام هوانوردی برزیلی، سهم قابل توجهی در توسعه هوانوردی داشت.

او با پرواز های پیروز خود در اوایل دهه 1900، که اغلب در مقابل جمعیت انجام می شد، معروفیت یافت.

در ایالات متحده، گلن کورتیس نقش اساسی در پیشرفت طراحی و توسعه هواپیما ایفا کرد.

کورتیس با تکیه بر پایه هایی که به وسیله برادران رایت طراحی شده بود، پیشرفت های مهمی در موتور های هواپیما ایجاد کرد و مدل های هواپیمای پیروزی را خلق کرد.

او اولین هواپیمای دریایی کاربردی به نام Curtiss Model E را در سال 1911 توسعه داد که پتانسیل هواپیما برای برخاستن و فرود بر روی آب را نشان داد.

نوآوری های او در طراحی موتور، از جمله توسعه موتور های سبک وزن و قابل اعتماد، تأثیر زیادی بر آینده هوانوردی گذاشت.

لوئیس بلریوت، هوانورد و سازنده هواپیما فرانسوی، در سال 1909 با انجام اولین پرواز از کانال مانش، تاریخ ساز شد.

او با خلبانی هواپیمای Blériot XI خود، در شرایط آب و هوایی چالش برانگیز شهامت زیادی از خود نشان داد و در طول مسیر 38 کیلومتری آب طی مسیر کرد و پتانسیل هوانوردی را برای سفر های طولانی مدت را نشان داد.

در این دوره، نمایشگاه های هوایی و مسابقات هوایی به نوع محبوبی از تفریح تبدیل شدند و مردم با تماشای مهارت های هوانوردی مجذوب می شدند.

خلبانان با انجام مانور های جسورانه و آکروباتیک هوایی و حتی مسابقه، توانایی های هواپیمای خود را به نمایش گذاشتند. این رویداد ها نه تنها مردم را سرگرم می کرد، بلکه بستری برای آزمایش و اصلاح فناوری ها و تکنیک های نو عمل بود.

اوایل قرن بیستم بعلاوه شاهد ظهور هوانوردی تجاری بود. به موازات پیشرفت طراحی هواپیما، کارآفرینان پتانسیل حمل و نقل مسافر و محموله به وسیله هوا را تشخیص دادند.

اولین خط خطوط هوایی تجاری بردر سال 1914 پرواز کرد، زدر مسیر سن پترزبورگ-تامپا آغاز به ارائه خودمات کرد.