بچه ها خیابانی طیف کوچکی از بچه ها کار هستند - فدایی داری

به گزارش فدایی داری، خبرنگاران/لرستان یک روانشناس گفت: بچه ها کار طیف وسیعی هستند که بچه ها خیابانی که همواره در معرض دید همه قرار دارند گوشه ای از آن ها هستند.

عباس دارایی در گفت وگو با فدایی داری با اشاره به این که در حوزه بچه ها کار عمدتاً بچه ها خیابانی مورد توجه قرار می گیرند، اظهار کرد: بچه هایی که تحت الشعاع بچه های کار در خیابان ها شناخته می شوند یک طیف کوچک از یک پدیده بزرگ تر به عنوان کار کودک هستند.

وی ادامه داد: تعداد زیادی از بچه ها در اماکن کارگاهی بسته و یا حتی اماکن غیر کارگاهی ساعت های زیادی را مشغول کار هستند و دستمزد عادلانه ای به آن ها پرداخت نمی شود درحالی که در نور کم و رطوبت بالا کار کرده، بارهای سنگین حمل و ظلم هایی مختلفی را در محیط کار تجربه می کنند و یا حتی در خانه از افراد بیمار، سالمند، معلول و یا سایر بچه ها نگهداری می کنند تا مادر خانواده بتواند سر کار برود و همه این موارد به صورت مستقیم یا غیرمستقیم با کسب درآمد ارتباط دارد.

دارایی با بیان این که در این جریان وسیع یک طیف کوچکی وجود دارد که در خیابان حاضر هستند و مردم آن ها را می بینند، شرح داد: همیشه نگرانی و صحبت از شرایط بچه های است که دیده می شوند، اما تعداد بسیار زیادی از بچه ها هستند که تحت ظلم های بسیار شدیدتری قرار می گیرند ولی چون جامعه آن ها را نمی بیند نه قلب کسی به درد می آید و نه کسی از آن ها سؤالی می پرسد و پیگیر شرایط آن هاست.

این روانشناس مطرح کرد: طبق کنوانسیون بین المللی کار ILO که مربوط به منع کار بچه ها است و کشور ما هم آن را پذیرفته و جزو قوانین داخلی ما هم هست، 36 مورد از بدترین اشکال کار کودک ارائه شده که بچه ها تحت هیچ شرایطی نباید این 36 کار را انجام دهند که از این موارد فقط یک مورد کار در خیابان و حمل زباله است.

وی شرح داد: بدترین اشکال کار کودک در جامعه وجود دارد مانند کار بچه ها در دباغی ها، قالی بافی ها که گردوغبار زیادی دارد و برای کودک مضر است و ... اما جامعه نسبت به این معضل بزرگ احساس مسئولیت و نگرانی خاصی نمی کند، از سوی دیگر علاوه براین 36 مورد کارهای دیگری هم هستند که جزو این موارد نیستند اما چون ساعات کار طولانی دارند و حق وحقوق عادلانه ای به کودک پرداخت نمی شود و بچه ها از تحصیل و آموزش محروم می مانند جزو کارهای ممنوع برای آن ها هستند.

دارایی با اشاره به شرایط خانوادگی بچه ها خیابانی، مطرح کرد: تعدادی از بچه ها هستند که در سرما و گرما در خیابان حضور دارند که این حضور نشان دهنده شرایط بسیار بدی است که طی آن خانواده چنان به هم ریخته شده که دیگر حیثیت خانوادگی اصلاً مهم نیست و صرفاً به نیازهای آنی همان لحظه فکر می کند، خانواده ای که کودک خود را برای شاگردی به درب مغازه ای می فرستد می داند که بچه حقوق هفتگی برای خانواده خواهد آورد و خانواده می تواند یک هفته دوام بیاورد تا بچه پول را برای خانواده بیاورد اما وقتی بچه ای در خیابان مشغول کار است یعنی خانواده همان روز به پول او نیاز دارد.

این روانشناس شرح داد: به هر دلیل ازجمله شرایط اجتماعی خانواده، اعتیاد، از هم گسیختگی خانواده و هر موضوع دیگری که موجب می شود بچه در خیابان حضور داشته باشد، باید گفت که خریدن یا نخریدن کالا از این بچه ها کمکی اصولی و بنیادی به حل معضل آسیب های مربوط به آن ها نمی کند بلکه فقط می توانیم از مردم انتظار داشته باشیم که حداقل صدمه بیشتری به این شرایط نزنند.

وی مطرح کرد: در برخورد با بچه ها خیابانی بهترین کار این است که با این بچه ها اگر در مقام فروشنده هستند مثل یک فروشنده محترم برخورد کنیم یعنی همان گونه که شما به فروشنده توهین و ترحم نکرده و او را مسخره نمی کنید، با بچه ها دست فروش هم مانند یک فروشنده محترم برخورد کنید و اگر واقعاً آن جنس را لازم دارید آن کالا را بخرید یعنی همراه جنس ترحم نخرید و در صورتی که قیمت آن منطقی است خرید کنید.

دارایی با بیان این که از مردم درخواست دارم در صورتی که نمی خواهند خرید کنند بچه های دست فروش را اذیت نکنند، افزود: اگر نمی خواهید چیزی بخرید اذیت و ترحم نکنید و اگر کسی می خواهد به این بچه ها کمک کند ترجیحاً غیرمادی انجام دهد، نه اینکه اگر جنسی هزار تومانی را می خرید بگوید بقیه پول مال خودت این در حقیقت توهین به بچه است چراکه اگر قرار بود مشکل این بچه ها با هزار تومان حل شود بچه کف خیابان نبود.

این روانشناس شرح داد: اگر کسی واقعاً دلش برای این بچه ها سوخته توصیه ما استفاده از راه کارهای مدنی مانند همکاری با مؤسساتی است که توسط افراد داوطلب برای حمایت از این بچه ها ایجاد می شود.

وی ادامه داد: اکنون وزارت کشور مجوز تأسیس مؤسسات خیریه را می دهد و افراد می توانند با هم جمع شده و یک مؤسسه خیریه به ثبت برسانند و تعدادی از این افراد را تحت پوشش قرار دهند و یکسری از افراد متخصص مانند مددکار اجتماعی، مشاوران و ... که سابقه کار با این خانواده ها را دارند به کار گیرند و از طریق آن ها به خانواده ها کمک کنند.

دارایی ادامه داد: وقتی مددکار یا مشاور از یک خانواده حمایت می کند عزت نفس خانواده حفظ شده و بخش ترحم از این نوع حمایت حذف می شود و مددکار موظف است بر شرایط خانواده نظارت داشته باشد، به عنوان مثال به پدر خانواده می گوید اعتیادت را ترک کن من هزینه اش را پرداخت می کنم، در مدتی که در ترک هستی هزینه خانواده تو نیز پرداخت می شود و یا به خانواده اعلام می کند به شرطی از تو حمایت می کنم که اجازه بدهی فرزندت به مدرسه برود و وقتی گزارش ماه به ماه مدرسه اعلام شود که کودک مرتب به مدرسه می رود، حمایت ما از خانواده شما هم مستمر خواهد شد.

این روانشناس گفت: این نوع حمایت خیلی فرق می کند با اینکه یک بچه در خیابان باشد و شما از وی خرید کنید یا دچار تردید شوید که بالاخره از این بچه ها خرید بکنم یا نکنم.

وی اظهار کرد: اگر مردم می خواهند به مسئولیت اجتماعی خود در قبال بچه ها خیابانی عمل کنند توصیه ما این است که به یک مؤسسه خیریه اعتماد کنند و کمک های خود را در قالب آن مؤسسه انجام دهند و یا اگر به مؤسسه ای اعتماد ندارند خودشان با هم جمع شوند و یک مؤسسه را ایجاد کنند و پول الکی به خانواده ها ندهند بلکه فقط وقتی به چنین خانواده هایی که کودک خود را به خیابان می فرستد کمک کنند که در قالب یک چارچوب درست خانواده حاضر می شود از بچه های خود مراقبت کند؛ تنها به این شکل است که ساختار این خانواده ها اصلاح می شود.