تفال به حافظ امروز یکشنبه 27 آذر ماه 1401 - فدایی داری

به گزارش فدایی داری، فال گرفتن از آثار ادبی، از باور های کهن این مرز و بوم است. در گذر زمان ساکنان این خاک به ادیبانی که گمان می بردند بهره ای از کلام حق دارند رجوع می شد. با این حال، اما در گذر زمان تنها تفال به حافظ در فرهنگ عامیانه ما به جای مانده است.

بشنو این نکته که خود را ز غم آزاده کنی

خون خوری گر طلب روزی ننهاده کنی

آخرالامر گل کوزه گران خواهی شد

حالیا فکر سبو کن که پر از باده کنی

گر از آن آدمیانی که بهشتت هوس است

عیش با آدمی ای چند پری زاده کنی

تکیه بر جای بزرگان نتوان زد به گزاف

مگر اسباب بزرگی همه آماده کنی

اجر ها باشدت ای خسرو شیرین دهنان

گر نگاهی سوی فرهاد دل افتاده کنی

خاطرت کی رقم فیض پذیرد هیهات

مگر از نقش پراگنده ورق ساده کنی

کار خود گر به کرم بازگذاری حافظ

ای بسا عیش که با بخت خداداده کنی

ای صبا بندگی خواجه جلال الدین کن

که دنیا پرسمن و سوسن آزاده کنی

توضیح لغت: بخت خداداده: قسمت و بخش خداداد / خواجه جلال الدین: وزیر شاه شجاع که نام او تورانشاه بوده است و حافظ در چند غزل وی را ستوده است.

تفسیر عرفانی:

این نکته را به خاطر بسپار که اگر در پی بیشتر از روزی مقدرت باشی، خون دل زیادی خواهی خورد. در مفهوم این شعر می توان گفت معشوق روزی دهنده به سالکان و هر آنچه را که آنان خواهان باشند، به مقدار بهره شان، قسمتشان خواهد نمود. در ادامه نیز باید گفت، در پیشگاه دوست، همه سالکان در یک مرتبه ومقام قرار ندارند. از این رو، همگان نمی توانند بدون داشتن مراتب بزرگی به مقامات عالی دست یابند.

تعبیر غزل:

با تهذیب نفس، صفات رذیله اخلاقی را از خود دور کن؛ از جمله اخلاق زشت ریاکاری و دروغگویی را که اگر چنین کنی، چنان به خدا نزدیک می شوی و چنان لذتی از با خدا بودن می بری که هرگز از این لذت سیر نمی گردی. آن وقت است که لطف و عنایت خداوند شامل حالت خواهد شد. ان شاء الله!