حمله دوگانه سلول ها؛ امیدی برای از بین بردن سرطان متاستاتیک پستان
به گزارش فدایی داری، استفاده از سیستم ایمنی برای مبارزه با سرطان، حوزه ای از علم پزشکی است که همواره در حال پیشرفت است، اما یکی از سرسخت ترین و کم پاسخ ترین درمان های ایمونولوژیک، سرطان پستان متاستاتیک است.
اکنون، دانشمندان راهی برای درمان نواحی درگیر پیرامون تومورهای سرطان پستان یعنی استخوان توسعه یافته اند، یافته اند و این تومورهای ثانویه را در برابر حمله سیستم ایمنی آسیب پذیر نمایند.
در ایمونوتراپی های رایج - مهارنماینده های ایست بازرسی ایمنی - فعالیت سلول های T را برای حمله به سرطان افزایش می دهند. اما محققان دانشکده پزشکی دانشگاه واشنگتن در سنت لوئیس (WUSTL) در عوض از یک رویکرد دو بخشی برای افزایش سلول های سیستم ایمنی بدن که با سرطان مبارزه می نمایند، استفاده کردند.
پس از توسعه یا متاستاز سرطان پستان به سایر قسمت های بدن، درمان آن فوق العاده سخت می گردد. درمان های فعلی فقط می توانند آن را کاهش دهند. حدود 70 درصد از بیماران مبتلا به سرطان پستام متاستاتیک دارای تومورهایی هستند که به استخوان های آنها توسعه یافته است.
مطالعه تازه نشان می دهد که ممکن است بتوانیم از دو روش درمانی استفاده کنیم - یکی برای حساس کردن ریزمحیط تومور میلوئید به ایمونوتراپی و دیگری برای فعال کردن سلول های T - برای هدف قرار دادن این متاستازهای استخوانی به گونه ای که تومور را از بین ببرد و از بازگشت سرطان جلوگیری کند و از آن محافظت کند
در مطالعه بر روی موش ها، این تیم تحقیقی دریافتند که مسدود کردن مولکول p38MAPK، ناحیه تومور را مجددا برنامه ریزی می نماید تا در برابر حمله سلول های ایمنی - سلول های T و ماکروفاژها - و مولکول های سیگنال دهنده به نام سیتوکین های ضد تومور آسیب پذیرتر گردد. سپس با استفاده از درمان آگونیست OX40 که سلول های T را متصل و فعال می نماید، تومور کوچک شده حذف شد.
به ارن ترتیب یک تیم رویایی مبارزه با سرطان با تقویت فعالیت سلول های T و ماکروفاژها پدیدار شد. بعلاوه حافظه ایمونولوژیک درازمدت را فعال می گردد، زیرا ماکروفاژها همچنان به سلول های T قطعات قابل تشخیص سلول های تومور مرده به نام آنتی ژن های سرطانی واکنش نشان می دادند و سلول های T به سرعت به هر گونه رشد تازه حمله نموده و آنها را از بین می بردند.
به طور دلگرم نماینده، تمام موش هایی که درمان دوگانه دریافت کردند 80 روز پس از درمان زنده و بدون تومور بودند. آنهایی که فقط یکی از این دو درمان را دریافت کردند، پس از 60 روز 50 درصد بقا داشتند.
در حال حاضر، سه نوع آگونیست OX40 در فاز 2 کارآزمایی بالینی برای درمان سرطان، از جمله سرطان پستان، اقرار دارند.
دانشمندان در حال آنالیز مهارنماینده های p38MAPK در آزمایش هایی برای آرتریت روماتوئید و بیماری مزمن انسدادی ریه هستند.
این مطالعه در مجله Cancer Discovery منتشر شده.
منبع: یک پزشک