رد پای دایناسور در ایران! ، دایناسورها در این شهر ایران زندگی می کردند - فدایی داری

به گزارش فدایی داری، کرمانی ها روستای دشتخاک زرند را به سیب زمینی های خوب و درشتش می شناختند!اما حالا چند وقتی است که آوازه ردپای دایناسورها درحوض خانه یکی از اهالی روستای دشتخاک تا کرمان هم کشیده شده است.این گزارش سال 1388 در هفته نامه خبرنگاران سرنخ منتشر شده است.

به گزارش فدایی داری،ردپایی که حسابی کاظم برخورداری و خانواده اش را متعجب نموده چون آنها از 30 سال پیش سروصورتشان را داخل آب همین حوض صفا می دادند اما از این قضیه بی خبر بودند!کرمانی ها روستای دشتخاک زرند را به سیب زمینی های خوب و درشتش می شناختند؛ البته تا همین دو هفته پیش!اما حالا چند روز است که آوازه ردپای دایناسورها درحوض خانه یکی از اهالی روستای دشتخاک تا کرمان هم کشیده شده ؛ ردپایی که حسابی کاظم برخورداری و خانواده اش را متعجب نموده چون آنها از 30 سال پیش سروصورتشان را داخل آب همین حوض صفا می دادند اما از این قضیه بی خبر بودند!

کاظم برخورداری و اعضای خانواده اش هیچ وقت فکرش را هم نمی کردند که در دیواره حوضی که از 30 سال پیش در حیاط خانه آنها جاخوش نموده، نقشی بی نظیر از عبور دایناسورها وجود داشته باشد؛ آن هم نه یک عبور تک نفره دایناسوری؛ بلکه یک عبور خانوادگی؛ یعنی دایناسور مادر به همراه بچه هایش!آنها بارها به نقش و نگار روی سنگ نگاه نموده بودند؛ حتی یکی از بچه های آقای برخورداری از تماشا این ردپاها در حوض خانه شان، تعجب نموده بود اما از آنجایی که فکر می کرد این ردپاها متعلق به چند مرغ بزرگ الجثه(!) است، بی خیال پیگیری ماجرا شده بود تا امروز که خبر دایناسور شدن این مرغ های خیالی را شنیده !

تخته سنگ قدیمی

این سنگ از کجا آمد؟ این سوال مشترک همه آنهایی است که این روزها آقاکاظم را در کوچه و خیابان های روستا می بینند. آقا کاظم هم یک جواب برای همه این سوال ها دارد: 30 سال پیش در روزهایی که من هنوز کارگر معدن زغال سنگ بودم شرایطی برای ساختن خانه برایم به وجود آمد؛ برای همین تصمیم گرفتم برای تکمیل حوض خانه، تخته سنگ بزرگی را که در دو کیلومتری خانه افتاده بود به خانه انتقال بدهم و از آن به عنوان دیواره حوض استفاده کنم.

درهر حال خانواده برخورداری، 30سال تمام هر روز کنار حوض آب خانه شان نشستند، دست و صورت شستند و ماهی های قرمز کف حوض را غذا دادند اما هیچ وقت نقش و نگاری که روی تخته سنگ بود نظرشان را جلب نکرد! آنها فکرش را هم نمی کردند که این نقش و نگار پای خبرنگارها را به خانه آنها باز کند. 30سال از عمرحوض خانه آقای برخورداری گذشت، تا اینکه ظهر یکی از روزهای مرداد ماه گذر یکی از اقوام کنجکاو به منزل آنها افتاد.

گرمای هوا هم او را به سمت حوض خانه راهنمایی کرد تا آبی به دست و صورتش بزند!اما سر حوض رفتن همان و خیره شدن به جا پاهای روی تخته سنگ همان! این جای پاهای غیرعادی که حس کنجکاوی این مرد را حسابی تحریک نموده بودند باعث شدند تا پای مهندس قربانی - یکی از اعضای شورای ده که خیلی اتفاقی فارغ التحصیل زمین شناسی هم بود- به خانه برخورداری ها باز گردد و به این ترتیب یک اتفاق بزرگ و کم نظیر در روستای دشتخاک زرند گزارش شد؛ پیدا شدن رد پای خانوادگی حداقل چهار دایناسور که 200 میلیون سال پیش زندگی می کردند!.

گرالیتورها در روستای دشتخاک

کشف این تخته سنگ سروصداهای زیادی در منطقه به پا کرد. خیلی ها برای تماشا حوض قدیمی پشت در خانه برخورداری صف کشیدند؛ از مردم عادی ده دشتخاک گرفته تا مسؤولان زمین شناسی.

سرپرست مدیریت زمین شناسی و اکتشافات معدنی جنوب خاوری ایران که این سنگ را از نزدیک دیده، درباره آن می گوید: تخته سنگ کشف شده از نوع ماسه سنگ های ریزدانه و متعلق به ردیف رسوبی ژوراسیک زیرین است که حدود 15 ردپای کوچک و بزرگ دایناسور در آن وجود دارد.اتفاقا ایده خانوادگی بودن ردپاها هم از سوی او مطرح شده است؛ ردپاهای روی این تخته سنگ نشان می دهند که یک خانواده دایناسور شامل مادر و بچه ها کوچک و بزرگ در ساحل گلی یک تالاب بزرگ که بین 190 تا 200 میلیون سال پیش در منطقه دشتخاک فعلی وجود داشته قدم می زده اند.

به هرحال به عقیده مسعود ناظم زاده شعاعی، اهمیت علمی این جای پاها- صرف نظر از اینکه بسیار کمیاب و بی نظیرند- در این است که حاوی اطلاعات با ارزشی از نوع خزندگانی هستند که در آن دوره زندگی می کردند. یکی از اطلاعاتی که به وسیله آنالیز ردپاها به دست آمده، شناسایی گونه ونوع آنهاست. سرپرست زمین شناسی جنوب خاوری ایران در این باره می گوید: این ردپاها مربوط به دایناسورهای گوشتخوار میانه الجثه ای هستند که به احتمال زیاد گروهی از دایناسورهای سه انگشتی به نام گرالیتور (Grallitor) بوده اند که بر اساس تخمین ها ارتفاع آنها بین دو تا سه متر بوده است.

زرند دایناسورخیز

کشف نشانه ای از دایناسورهای منقرض شده زیاد در کشورمان اتفاق نمی افتد؛ به همین دلیل شاید بتوانیم به دایناسورهای روستای دشتخاک لقب برترین نمونه های کشف شده را بدهیم. گرچه چهار سال قبل هم یک گروه از زمین شناسان برزیلی، فسیل تعدادی از دندان های یک دایناسور گوشتخوار را در بیابان های اطراف زرند پیدا کردند!البته کشف دایناسورها در زرند فقط مربوط به سال های اخیر نمی گردد و 40سال پیش، یعنی در سال 1348 هم کارشناسان زمین شناسی کشور و شرکت ملی فولاد آثاری را از جای پای دایناسورها حوالی ده علیرضای شهرستان زرند پیدا کردند تا شهرستان زرند لقب دایناسورخیزترین نقطه ایران را به دست بیاورد!اما کشف آثار دایناسورها فقط محدود به زرند نمی گردد؛ در غربی ترین نقطه ایران، یعنی منطقه البرز باختری هم سه سال پیش آثاری از ردپای یک گونه از دایناسورها کشف شد.

بهتراست بدانید که این کارشناسان در اولین قدم های خود برای تحقیق، از خانواده برخورداری خواستند محل پیدا کردن تخته سنگ را به آنها نشان بدهند اما از آنجایی که قضیه مربوط به 30سال پیش بود، آقا و خانم برخورداری دو جای مختلف از محل پیدا کردن تخته سنگ را به آنها معرفی کردند که کارشناسان زمین شناسی هم تصمیم گرفتند هر دو نقطه را مورد کاوش قرار دهند تا اطلاعات بیشتری از دایناسورها به دست بیاورند. اما نکته جالب درباره ردپاهای کشف شده، برجسته بودن آنهاست. مسعود ناظم زاده شعاعی در این باره می گوید: برخلاف تصور عموم، رد پاها به صورت برجسته روی سنگ دیده می شوند. البته این ردپاها در ابتدای تشکیل به صورت فرورفتگی بوده اند اما به تدریج رسوبات روی آنها قرار گرفته و شکلی برجسته به آنها داده اند.