فصل دوم سریال مندلورین؛ دقیق و به اندازه، همچون خود استاد - فدایی داری

به گزارش فدایی داری، زمانی که پخش فصل اول سریال مندلورین آغاز شد، دنیای جنگ ستارگان در شرایط پرآشوبی قرار داشت. آن زمان فیلم بسیار ناامید کننده خیزش اسکای واکر اکران شده بود، قسمت سوم از سه گانه سوم مجموعه فیلم های جنگ ستارگان. یک فیلم بسیار بد و ضعیف که هیچ نشانی نه از فیلم های جورج لوکاس، و نه حتی از دو قسمت تقریبا پیروز قبلی داشت.

از همان زمانی که جورج لوکاس حقوق دنیای جنگ ستارگان را به شرکت دیزنی فروخت، خیلی ها این پیش بینی را کردند که فرآیند سقوط این مجموعه به زودی شروع می شود، اما کمتر کسی فکر می کرد این سقوط این قدر سریع و با همان فیلم سوم شروع شود. خود استاد هم چند وقت پیش گفت که بدش نمی آمد یک سه گانه دیگر بسازد، و با این حرف کلی نمک به زخم هواداران جنگ ستارگان پاشید!

• نقد سریال شکارچی ذهن (Mindhunter)؛ لذت تماشای شر مطلق

در چنین شرایط اسفناکی، به یک باره نمایش سریال مندلورین شروع شد. سریالی که نه تنها آن نگاه تجاری و گیشه پسند سه گانه سوم را نداشت، بلکه اصلا یک ادای دین عظیم به فیلم های جورج لوکاس بود. کاملا معین بود که جان فاورو، از آن هواداران دو آتشه جنگ ستارگان است که کل دوران کودکی و نوجوانی اش را با این دنیای عظیم سپری کرده است و تمام آثار این مجموعه را به معنای واقعی کلمه، بلعیده است. شناخت حیرت انگیز فاورو از جنگ ستارگان، نقاط قوتی که باید مورد توجه قرار گیرند، نقاط ضعفی که باید رها کرد و حتی پیروی از سبک کارگردانی جورج لوکاس، باعث شد مندلورین، که از نظر بودجه و امکانات ساخت اصلا قابل مقایسه با سه گانه جی. جی. آبرامز نیست، به یک پیروزیت همه جانبه تبدیل شود.

جان فاورو به حدی در ساخت مندلورین به فیلم های جورج لوکاس وفادار است که حتی بیشتر جلوه های ویژه سریال را هم به صورت میدانی و دستی، و با همان تمهیداتی که لوکاس چند دهه پیش اندیشیده بود، پیش می برد. حال، یک سال پس از فصل اول، این بار در سال 2020 شاهد فصل دوم سریال بودیم. این که یک سریال در فصل اول پیروز عمل کند، زیاد پیش می آید. هنر اصلی یک خالق خوب این است که این پیروزیت را در فصل های بعدی سریال هم بتواند پیاده کند. و این کاری است که جان فاورو در فصل دوم مندلورین هنرمندانه انجام می دهد.

سریال در فصل دوم همان ویژگی های مثبت فصل اول را در یک سطح بالاتر به نمایش می گذارد. چیزی که جان فاورو درباره جنگ ستارگان های جرج لوکاس به خوبی متوجه شده، ماهیت ماجراجویی آن هاست. این که این فیلم ها در پس آن همه زرق وبرق و جلوه های ویژه تماشایی، در نهایت داستان سفر پرماجرای چند قهرمان هستند در یک دنیای بکر و ناشناخته. همین ویژگی باعث شده که بعد از گذشت چهل سال از ساخت این فیلم ها، هنوز تماشایی و جذاب باشند و مخاطبان تازه ای از نسل های جدید به آن ها اضافه می شوند. این اصل در سریال فاورو هم رعایت شده است.

ورای جلوه های ویژه سنتی، ادای دین به آثار و سبک کارگردانی جرج لوکاس و صحنه های پرهیجان تماشایی، چیزی که باعث پیروزیت مندلورین شده، اصل ماجراجویی است. قهرمان مندلور ما همراه با یودای کودک همچنان راهی سفرهای مختلف می شوند و در هر سیاره و مکان تازه، با اتفاقات پیش بینی نشده جدیدی روبرو می شوند. اتفاقا در فصل دوم ساختار قسمت بندی شده سریال بیشتر به چشم می آید. در چند قسمت ابتدایی، ما هربار شاهد اتفاقاتی می شویم که ارتباط چندانی با قسمت قبلی و بعدی خود ندارند. تنها ماجرایی تازه هستند برای قهرمان و کودک همراهش. ساختار داستان مندلورین کاملا به چارچوب ساخت یک سریال می خورد و بعید است یک نسخه سینمایی از آن به این خوبی جواب بدهد. ماجراجویی یکی از ارکان اصلی یک داستان خوب است، و فاورو بقیه نویسندگان سریال خیلی خوب متوجه این قضیه شده اند.

یکی از تفاوت های مهم فصل دوم با فصل اول، در ورود شخصیت های تازه است. در فصل اول فاورو تلاش کرده بود شخصیت های تازه خودش را خلق کند. در واقع تنها وجه اشتراک مندلورین با بقیه دنیای جنگ ستارگان، همان ایده اصلی اش بود. در بقیه موارد، فاورو سعی کرده بود به ایده های بکر خود وفادار بماند. اما در فصل دوم ما شاهد حضور چند شخصیت کلیدی و محبوب از دنیای جنگ ستارگان مثل آسوکا تانو و بوبا فت هستیم (قسمت ورود آسوکا تانو به سریال که جدای نام دارد، یکی از بهترین قسمت های کل دو فصل است).

خوبی این کار این است که باعث افزایش ارتباط بین سریال مندلورین و بقیه آثار دنیای جنگ ستارگان می شود. از طرفی، این ترس وجود دارد که فاورو این کار را تنها برای جلب رضایت هواداران جنگ ستارگان انجام داده باشد. و تلاش برای حفظ این رضایت خاتمهی ندارد و هر بار فاورو مجبور است باج بیشتری بدهد. در فصل آخر سریال بازی تاج و تخت دیدیم که قصه نوشتن بر اساس خواسته های مخاطبان می تواند به چه فاجعه ای ختم شود!

کودک در فصل دوم حضور بسیار پررنگ تری دارد. در واقع، او در هر قسمت در صحنه های زیادی حضور دارد. این تمهید هوشمندانه باعث می شود فصل خداحافظی خاتمهی قسمت آخر، غم انگیزتر از همیشه باشد. بر خلاف فصل اول، در این فصل کودک تنها یک موجود کوچک بامزه و دوست داشتنی نیست. تلاش زیادی شده است که به او هویت خاصی داده شود، حتی با وجود این که با یک بچه بسیار کوچک طرفیم که حرف هم نمی تواند بزند. این یودای کوچک حالا دیگر یک اسم هم دارد: گروگو! در این فصل رازهای زیادی درباره گروگو برملا شد، مهم ترین آن ها این بود که با همان استاد یودای مجموعه اصلی طرف نیستیم.

خاتمه فصل دوم تاثیرگذار و کمی ترسناک است! در خاتمه، قهرمان مندلور با کودک خداحافظی می کند. بعید است فصل سوم هم کودک را به اندازه فصل های قبلی ببینیم. و بخش ترسناک قضیه همین است. ارتباط بین قهرمان و کودک، یکی از نکات قوت مهم سریال تا به این جا بوده است. حال باید دید در فصل سوم، که خبر ساختش هم همین چند روز پیش به گوش رسید،

آیا حضور صرف مندو و حذف کودک اقدام درستی خواهد بود یا خیر. البته چیزی که باید بیشتر از آن ترسید خود دیزنی است! این غول عظیم هالیوود در اواخر پخش فصل دوم مندلورین اعلام کرد که ده سریال مرتبط با دنیای جنگ ستارگان در دست ساخت دارد. آیا جان فاورو می تواند بی توجه به حرص و طمع این شرکت عظیم، همچنین ایده های بکر خودش را پیش ببرد؟

جی . جی. آبرامز بعد از این که ماموریت ساخت سه گانه سوم جنگ ستارگان را برعهده گرفت، در یک مصاحبه گفت که در حال حاضر ساخت فیلمی که هم بتواند مخاطبان قدیمی این مجموعه را راضی کند و هم هواداران جدیدی به این دنیا اضافه کند، ممکن نیست. تلویحا منظور او این بود که دیگر نمی توان به نگاه جرج لوکاس به این دنیا وفادار ماند و اعمال تغییراتی جدی، اجتناب ناپذیر است.

به نظر می آید جان فاورو مندلورین را اصلا با هدف مخالفت با این ادعای آبرامز ساخته است! مندلورین سریالی است که هم هواداران دوآتشه قدیمی جنگ ستارگان را عاشق خود کرده، و هم کلی مخاطب جدید جذب خود کرده است. حتی می توان گفت بعد از پخش مندلورین، خیلی از هواداران سریال به سراغ نسخه های سینمایی اصلی هم رفتند. تا جان فاورو هست همچنان می توان به آینده این مجموعه امیدوار بود. کاش سه گانه سوم را هم خود فارو می ساخت.