پس از یک میلیون سال، انسان خردمند به چه چیزی تبدیل می گردد؟ - فدایی داری

به گزارش فدایی داری، انسان های مدرن، با نام علمی هوموساپینس یا انسان خردمند در مدت کوتاه حضورشان بر زمین بیش از هر گونه ای تغییر نموده و تغییر داده اند، ادامه این روند به کجا ختم خواهد شد؟

پریسا عباسی: بسیاری از گونه های حیات با گذشت زمان یا منقرض شده یا به زیر گونه های نوی تقسیم شده ، یا در طول زمان به علت جهش های تصادفی و تغییرات محیطی تغییر نموده اند. انسان خردمند پس از یک میلیون سال به کجا می رسد؟

اچ جی ولز که نویسنده داستان های علمی تخیلی است، اولین کسی بود که پیش بینی کرد انسان ها می توانند به چیزی بسیار شبیه به بیگانگان تبدیل شوند. او در مقاله خود که در سال 1883 با عنوان انسان در یک میلیون سالگی خود نوشت، آنچه را که اکنون به یک کلیشه تبدیل شده را به تصویر کشید: موجوداتی با مغزهای بزرگ و بدن های کوچک. بعدها او به این گمان رسید که انسان ها نیز می توانند به دو یا چندین گونه نو تقسیم شوند.

در حالی که مدل های تکاملی ولز با گذشت زمان منتفی شدند، اما سه گزینه اساسی که او در نظر داشت هنوز پابرجا هستند. ما ممکن است منقرض شویم، به گونه های متعددی تبدیل شویم و یا تغییر کنیم.

یک گزینه دیگر این است که ما دانش بیوتکنولوژی داریم که می تواند احتمال اتفاق افتادن هر یک از موارد را تا حد زیادی افزایش دهد. ما با استفاده از فنآوری های قابل پیش بینی آینده، مانند ارتقاء انسان(اینکه خودمان را باهوش تر و قوی تر کنیم یا با استفاه از روش های بهتر مانند استفاده از داروها، میکروچیپ ها، ژنتیک و بکارگیری دیگرفنآوری ها تغییر کنیم)، شبیه سازی مغز(آپلود کردن مغزمان در کامپیوتر)، یا استفاده از هوش مصنوعی خواهیم توانست اشکال فن آوری شده از گونه های نوی فراوری کنیم که قبلا در زیست شناسی دیده نشده است.

هوش مصنوعی

پیش بینی کامل آینده غیرممکن است. این مسئله به عواملی که اساسا اتفاقی هستند بستگی دارد: نظریات و اقدامات در کنار محدودیت های تکنولوژیکی و بیولوژیکی قرار می گیرند که در حال حاضر ناشناخته هستند.

در بین ما افراد زیادی وجود دارند که می خواهند شرایط انسان ها را بهبود بخشند- سرعت پیری را کند نمایند یا از بین ببرند، هوش را زیاد نمایند و خلق و خوی انسانی را بهبود بخشند و بعلاوه بدن را تغییر دهند- که این کار به طور بالقوه منجر به ایجاد گونه های نو می گردد.

اما این دیدگاه ها سوال های زیادی را در فکر مطرح می نماید. احتمالا حتی اگر این فنآوری ها مانند تلفن های همراه مقرون به صرفه شوند و همه جا قابل دسترسی باشند، بعضی از افراد اصولا آنها را رد می نمایند و تصویری از خود به عنوان انسان عادی می سازند. در دراز مدت، باید انتظار داشته باشیم که پیشرفته ترین انسان ها، نسل به نسل، (یا هر نسل ارتقاء یافته پس از نسل ارتقاء یافته قبلی) به گونه های پسا انسانی (posthuman) تبدیل شوند که اساسا بسیار متفاوت هستند.

به وسیله شبیه سازی مغز، و با استفاده از یک فنآوری نظری که در آن مغز شخص را در سطح سلولی اسکن می نمایند و سپس یک شبکه عصبی مشابه آن را در کامپیوتر بازسازی می نمایند تا یک نرم افزار هوش مصنوعی ایجاد نمایند، می توانیم جلوتر هم برویم. این تنها گونه زایی نیست، که قلمرو حیوانات برای یافتن مواد معدنی را به قلمرو نرم افزاری واگذار می نماید.

دلایل زیاد دیگری وجود دارند که افراد بخواهند چنین کاری را انجام دهند، مثلا افزایش شانس جاودانگی(به وسیله ایجاد یک نسخه کپی و پشتیبانی از خودشان)، یا داشتن سفری آسان به فضا به وسیله اینترنت یا رادیو.

هوش نرم افزاری مزایای دیگری هم دارد. این هوش می تواند منبع بسیار کارآمد و مفیدی باشد- یک موجود مجازی که فقط به انرژی نور خورشید و بعضی مواد سنگی برای ساخت میکروچیپ ها یا ریزتراشه ها احتیاج دارد. بعلاوه این هوش می تواند احتمالا میلیون ها بار سریع تر از فکر های بیولوژیکی در مقیاس های زمانی معین شده برای محاسبات، فکر نموده و تغییر کند. این هوش نرم افزاری می تواند به روش های نوی تکامل یابد- و فقط به یک به روز رسانی نرم افزای احتیاج دارد.

با این حال احتمالا بعید است که بشر به عنوان تنها گونه باهوش بر روی سیاره باقی بماند. هوش مصنوعی در حال حاضر به سرعت در حال پیشرفت است. در حالی که ابهامات و اختلاف نظرهای عمیقی درمورد زمان آن وجود دارد، در صورتی که آگاهانه انجام گردد، هوش عمومی مصنوعی (به این معنی که می تواند مانند هر انسان بجای اینکه در کار خاصی تخصص داشته باشد بتواند مسائل فکری را بفهمند یا بیاموزند) از راه خواهد رسید، و تعداد قابل توجهی از کارشناسان فکر می نمایند که این امر در سرانجام این قرن و یا زودتر اتفاق خواهد افتاد.

در صورت فراهم بودن شرایط، احتمالا این اتفاق خواهد افتاد. در واقع احتمالا ما سیاره ای خواهیم داشت که در آن انسان ها تا حد زیادی به وسیله هوش نرم افزاری یا هوش مصنوعی و یا ترکیبی از هر دوی اینها، جایگزین شده اند.

آرمان شهر(مدینه فاضله) یا ویران شهر؟

در نهایت به نظر می رسد که این احتمال وجود دارد که بیشتر فکر ها به نرم افزار تبدیل شوند. تحقیقات نشان می دهند که کامپیوترها به زودی بسیار کارآمدتر از آنچه الان هستند، خواهند شد. بعلاوه این فکر ها احتیاجی به خوردن یا آشامیدن که روش های ناکارآمد کسب انرژی هستند نخواهند داشت، و می توانند با کند کردن کارها در طول روز، در مصرف انرژی صرفه جویی نمایند. این بدان معناست که ما باید بتوانیم در آینده ای دور فکر مصنوعی بیشتری نسبت به فکر طبیعی انسان داشته باشیم. از آنجایی که آنها قابلیت تکامل سریع را دارند، باید انتظار داشته باشیم که آنها نسبت به سبک فکری فعلی ما به شکل فوق العاده ای تغییر نمایند.

موجودات فیزیکی در مقایسه با موجودات نرم افزاری دارای یک نقطه ضعف تعیین هستند، و آن این است که در دنیای کند و عجیب و غریب ماده حرکت می نمایند. با این حال، آنها بر خلاف نرم افزارها، که در صورت اختلال در مرکز داده هایشان از بین می روند، مستقل هستند.

انسان های طبیعی ممکن است بر خلاف افراد نرم افزاری در جوامع سنتی باقی بمانند. این بی شباهت به مردم آمیش(پیروان شاخه ای از مسیحیت که به روش های نیاکان شان زندگی می نمایند) امروزی نیست که سبک زندگی ساده آنها هنوز امکان پذیر است. نمی توان گفت که جوامع دیگر باید جوامع کوچک و بدوی را از بین ببرند. ما حقوق بشر و حمایت های قانونی را ایجاد نموده ایم تا از جوامع کوچک حمایت کنیم، پس چیزی مشابه آن می تواند در آینده برای انسان های عادی ادامه پیدا کند.

آیا این آینده خوبی است؟ پاسخ این سوال تا حد زیادی به ارزش های شما بستگی دارد. یک زندگی خوب ممکن است مستلزم داشتن روابط معنادار با دیگران و زندگی کردن دائمی در محیطی آرام و شاد باشد. اگر از این منظر به زندگی نگاه کنیم، وجود پسا انسان های عجیب غیر ضروری به نظر می رسد؛ ما فقط باید مطمئن شویم که دهکده های کوچک آرام می توانند کارآمد باشند(شاید به وسیله یک اتوماسیون نامرئی محافظت شوند)

بعضی افراد ممکن است که برای پروژه های انسانی که شامل زنجیری ناگسستنی از اجداد پارینه سنگی تا آیندگان ما است ارزش قائل شوند، اما راه پیشرفت همواره باید باز باشد. آنها احتمالا افراد نرم افزاری و هوش مصنوعی را کمی اغراق شده می بینند، اما سعی کنید با پیشرفت و تکامل انسان ها حتی به شکل های عجیب و غریب برخورد خوبی داشته باشید.

استدلال بعضی بر این است که مهمترین چیزها داشتن آزادی بیان و رفتن در پی آرزوها در زندگی است. آنها ممکن است فکر نمایند که ما باید دنیای پسا انسانی را به طور کامل کشف کنیم و ببینیم که چه چیزی برای ارائه دارند.

بعضی ممکن است که برای شادی، تفکر و سایر ویژگیهایی که متفاوت هستند ارزش قائل شوند و آینده ای را بخواهند که این ویژگی ها در آن قوی تر و پر رنگ تر باشند. بعضی ممکن است نامطمئن باشند و استدلال شان این باشد که ما باید با برگشتن از این راه، شرایط مان را حفظ کنیم.

منبع: اینورس

5858